Burgers in Europa open voor gegevensverkoop.

• Betrouwbaarheid: de meerderheid van de respondenten is bereid om gegevens te verkopen aan betrouwbare bedrijven.
• Ruilhandel: meer dan een derde van de consumenten pleit voor ‘een tegenprestatie in ruil voor gegevens’.
• Potentieel: de bereidheid om gegevens te delen is soms zelfs groter dan de vraag.

In China zijn niet alleen transparante klanten al op veel plaatsen een realiteit, maar ook de vergoeding voor gegevens. Betalen in restaurants, afspraken maken bij de kapper, een taxi bellen, een verzekering afsluiten of een krediet opnemen - dit alles en nog veel meer is mogelijk met apps als Alipay of WeChat en maken deel uit van het dagelijks leven van mensen in China. De apps verzamelen en verwerken de gegevens van hun klanten: ze weten welke kleren zij het liefst dragen, waar ze regelmatig gaan eten, welke merken ze verkiezen of wat hun hobby’s zijn. De klanten op hun beurt krijgen voor de gegevensverstrekking kortingen en kleine geschenken - en kunnen worden benaderd met gepersonaliseerde aanbiedingen. Een handel op basis van wederzijdsheid, dat blijkt: in de digitale wereld zijn gegevens zoals geboortedatum, adres, gezondheidsinformatie of koopgedrag een centraal economisch goed geworden - een sterke munt. De manier waarop we ermee omgaan en de mogelijkheden van het gebruik ervan door bedrijven geven terecht vorm aan publieke debatten.

Alleszins wat de bereidheid tot het vrijgeven van gegevens betreft is China een extreem voorbeeld. Maar ook in Europa (61 procent), de VS (62 procent) en Rusland (70 procent) vinden mensen dat bedrijven klanten voor het gebruik van hun informatie een vergoeding moeten geven: gegevens als valuta. Dat blijkt uit een representatief onderzoek in 17 landen rond het onderwerp ‘Wat zijn gegevens waard?’ van de financiële dienstverlener en investeerder EOS en het marktonderzoeksinstituut Kantar.

De bereidheid om persoonlijke informatie met bedrijven te delen hangt af van het vertrouwen in de omgang met gegevens, en vooral van het naleven van wettelijke voorschriften. Het onderzoek bewijst dit: een duidelijke meerderheid van de consumenten is bereid om minstens één persoonsgegeven te verkopen aan een betrouwbaar bedrijf - 82 procent van de respondenten in Europa ziet dat zo, 75 procent in de VS en 90 procent in Rusland. Als vergoeding wil meer dan de helft van de respondenten voordelen in natura en kortingen; dienstverlening vindt slechts één op de vijf aantrekkelijk.

Mensen maken daarbij duidelijk een onderscheid tussen verschillende soorten informatie: bankgegevens worden als zeer gevoelig beschouwd - slechts 8 procent van de respondenten in Europa zouden deze tegen betaling delen. Het minst bezwaar hebben de consumenten tegen het delen van aankoopbeslissingen of informatie over merk- en productvoorkeuren - in Europa is 68 procent van de respondenten bereid, deze gegevens tegen betaling prijs te geven.

Het is voor bedrijven de moeite waard om hun klanten aan te moedigen om informatie vrij te geven. Het belang van deze gegevens voor de ontwikkeling van nieuwe producten, de individuele analyse van de behoeften van klanten of de meest passende marketing, ligt voor de hand. Maar ook na de eigenlijke aankoop kunnen gegevensanalyses zinvol zijn - bijvoorbeeld wanneer klanten achterstand oplopen met betalingen. Dan speelt het vorderingenbeheer een rol, en ook hier geldt: hoe vollediger de beschikbare gegevens, hoe beter in het geval van een betalingsachterstand een individueel afbetalingsplan uitgewerkt kan worden, dat past bij de persoonlijke toestand van de klant - en hoe betrouwbaarder dit kan worden aangehouden. EOS evalueert daarom in het Center of Analytics incassoprocessen aan de hand van machine-learning-algoritmen en bepaalt individuele verwerkingsstappen. In veel EOS-landen worden afbetalingsplannen ondertussen op basis van intelligente gegevensanalyse opgesteld. "Het is in het belang van alle betrokken partijen om een vordering zo snel mogelijk af te handelen om kosten voor beide partijen te besparen. Daarbij helpen gegevens”, zegt Joachim Göller, Head of Center of Analytics bij EOS. Hoe beter de betalingsovereenkomst kan worden nageleefd, hoe eerder de kredietgever zijn geld krijgt en de consument schuldenvrij is. Het vrijgeven van gegevens kan dus zeker in het belang van de in gebreke blijvende betaler zijn.”

Zoals het EOS-onderzoek aantoont, werd al aan één op de vijf consumenten een tegenprestatie aangeboden voor het vrijgeven van bepaalde gegevens. De bereidheid tot het vrijgeven van gegevens overstijgt voor een deel zelfs het aanbod van de bedrijven aan tegenprestaties. “Ik zie hier nog grote kansen en onbenutte mogelijkheden”, benadrukt EOS-expert Joachim Göller.